Een stokvis in den zonneschijn,
wordt droog en geurt naar traan.
Een zeeman wil geen stokvis zijn,
de schaduw lokt hem aan.
Hij is een bloem, besproei hem trouw,
want anders dan verwelkt hij [WD: ie] gauw.
En wat hem ook voor leed geschiedt,
blij zingt hij zijn lied:

Schiff ahoi


Schip ahoi! Schip ahoi! Annemie.
Hij zegt: wat moet gebeuren, moet gebeuren.
Schip ahoi! Schip ahoi! Annemie.
Al staat de wereld op z’n kop,
zoek de ruimte en het zilte sop.
Daar kan een ronde zeeman niet om treuren.
Schip ahoi! Schip ahoi! Annemie.

Een zwaluw vliegt zo rank van lijn,
langs heel de schone aard'.
Een zeeman wil een zwaluw zijn,
maar met een stoppelbaard.
Hij bouwt zijn nestje in Shanghai,
maar morgen neemt de wind een draai.
Dan trekt hij naar Egypte toe,
en zingt blij te moe:

Daar kan een ronde zeeman niet om treuren.
Schip ahoi! Schip ahoi! Annemie.
Hij zegt: wat moet gebeuren, moet gebeuren.
Schip ahoi! Schip ahoi! Annemie.
Al staat de wereld op z’n kop,
zoek de ruimte en het zilte sop.
Daar kan een ronde zeeman niet om treuren.
Schip ahoi! Schip ahoi! Annemie.

En elke haai van Noord tot Zuid,
spreekt hij met 'Janse' aan.
Aan elke kaai daar staat een bruid,
en laat om hem een traan.
Maar hij moet weg, hij heeft geen rust,
en kust weer aan een and're kust.
En zingt, als hij naar zeemans plicht
het anker weer licht:

Daar kan een ronde zeeman niet om treuren.
Schiff ahoi! Schiff ahoi! Annemie.
Hij zegt: wat moet gebeuren, moet gebeuren.
Schiff ahoi! Schiff ahoi! Annemie.
Al staat de wereld op z’n kop,
zoek de ruimte en het zilte sop.
Daar kan een ronde zeeman niet om treuren.
Schiff ahoi! Schiff ahoi! Annemie.