Wanneer ik vroeger met een kar mee reed,
waarop mijn vader naar de markt toe ging,
omdat hij daar zijn goede lakens sleet
aan mooie dames, duur gekleed,
had ik een hele dag voor mij alleen,
dat ik kon spelen op de markt en in
de kleine steegjes om het marktplein heen,
waarvan ik niet de naam meer weet.

En als het avond was, dan zat ik daar,
dicht bij mijn vader op de bok en hij
zei: ‘Ga maar fijn met mij naar moeder toe.’
Ik zei: ‘Ik ga graag mee op reis, pa,
ik mis deze dag voor geen prijs, pa,
maar ik ben een beetje verreisd, pa.
Ik ben een heel klein beetje moe.’

Er waren dagen dat ik jarig was
en heel de keuken thuis vol slingers hing.
Mijn vader deed of hij het vergeten was
en zonder groet de deur uit ging.
Al mijn vriendinnen had ik om mij heen,
mijn eigen vader was de eregast.
Er kwam een speelman met een houten been
en in de middag poppenkast.

En als het avond was, dan zat ik daar,
dicht bij mijn vader en hij keek en hij
zei: ‘Ga maar fijn naar bed, naar boven toe.’
Ik zei: ‘Het was een enig feest, pa.’
Ik zei: ‘Ik hou van jou het meest, pa.’
Ik zei: ‘Het is mooi geweest, pa,
ik ben een heel klein beetje moe.’

Hoewel het leven soms niet vrolijk lacht,
had je toch tijden dat het niet zeer deed
en dagen dat je niet aan Hamelen dacht,
omdat je dingen soms vergeet.
Vaak zat ik buiten bij een vuur alleen,
dan dansten boze dromen door mijn hoofd.
Zo dansen muggen om het kampvuur heen,
totdat het laatste vonkje dooft.

En nu het avond is, nu zit ik hier
als bij mijn vader thuis op schoot en zeg:
‘Je weet dat ik graag vreemde dingen doe.’
Ik zeg: ‘Ik ga graag weer op reis, pa,
ik mis deze kans voor geen prijs, pa,
maar ik ben een beetje verreisd, pa.
Ik ben een heel klein beetje moe.’