Dat er toch weer een lente kwam
dat kon ik niet geloven
dat alles weer gewoon z’n gang ging
want ik zag met eigen ogen
bomen bloeiden ook zonder jou

Dat als vanzelf de zomer kwam
dat de kleine wilde rozen niet bevroren
dat elk seizoen zo volgens plan ging
door niets was te verstoren
want het koren, rijpte ook zonder jou

En toen de bladeren vielen
en de dagen zich wiegden
in herfstige heuvels
wist ik al gauw
dat ik toch nooit begrijpen zou
dat er èèn blad kon vallen zonder jou

Maar toen de sneeuw zo heel wit zweeg
toen ze al dat leven als voorgoed bedekt had
was dat nog het vreemdste, want het leek
alsof je er nooit was geweest