Mijn moeder zong een lied
mijn vader raakte zacht de toetsen aan
het was een melodie
die een levenlang met mij is meegegaan
ik weet nog niet hoe het kon
maar alles wat verkeerd was kwam weer goed
als zij dat liedje zong
en haar lied op zijn akkoorden droeg

Mijn moeder zingt een lied
mijn vader raakt de toetsen niet meer aan
maar zij, zij zingt maar door
al is hij nog zo ver van haar vandaan
ik herrinner me nog goed
zo’n weëe pijn die ik nauwelijks verdroeg
als mijn moeders lied
zo verloren om akkoorden vroeg

Nu zij er niet meer zijn
zingt haar stem me dikwijls uit mijn slaap
ze zijn weer bij elkaar
want ik hoor hoe hij haar lied op handen draagt
en al weet ik soms niet goed
wat ik in of met dit leven moet
denk ik toch: ’t komt vast wel goed
met wie van zo’n mooi liedje is gemaakt