Mijn tante dateert uit een vorige eeuw
en dat is te zien aan haar vorm.
Kleedt zich ook in de zomer op ijs en op sneeuw
op ijs en op sneeuw en op storm.

Zij is een lang leven verpleegster geweest
en zwoegde en werkte voor drie.
Verpleegde de armen van lichaam en geest 
en ook de society.

Zij was een steun voor armen en rijken.
Robuust en belangeloos.
Soms kan ze zo vreemd de verte in kijken
net als een oude matroos.

Zij is een vesting tegen het kwaad
en werd nooit door de duivel bekoord.
Als een vaste burcht loopt mijn tante op straat
geen ruiter reed ooit door de poort.

En altijd als ik mijn tante ontmoet
dan zegt ze de stad is zo groot,
en de mannen zijn slecht, maar jij bent zo goed
stel je nooit aan verleidingen bloot.

Haar woning is aan't gezicht onttrokken 
door een meer dan manshoge heg.
Maar de laatste tijd wil haar stem wel eens stokken
en geeft ze bezittingen weg.

Eens komt de dag, dat ook tante zal buigen,
dat een stem zegt:hee, tante ga mee.
Nog lang na die dag zullen vissers getuigen
dat tante toen liep over zee.