Donkere wolken gaan voorbij
Ze versperren haast het licht voor mij
En het land geregeerd door de wind
Die me soms bang maakt als een kind

De wind geeft de bomen zijn gymnastiek
En met sadistisch genoegen maakt hij ze ziek
Met dat voortdurend gezwier en gezwaai
Maakt hij brokken, produceert hij lawaai
En dat lawaai is het lachen van de wind
Die me soms bang maakt als een kind

    Donkere wolken gaan voorbij
Ze versperren haast het licht voor mij
En het land geregeerd door de wind
Die me soms bang maakt als een kind

De wind laat de golven niet stoeien, maar vechten
Altijd en iedereen zal hij willen knechten
En door intense vernielzucht bezeten
Laat hij de minderheid eens even goed weten
Dat hij toch de baas is: hij wint 
Die me soms bang maakt als een kind

    Donkere wolken gaan voorbij
Ze versperren haast het licht voor mij
En het land geregeerd door de wind
Die me soms bang maakt als een kind
Die me soms bang maakt als een kind