't is voorbij, de zon breekt door en alles wordt weer als hiervoor, kijk
 de soldaten komen thuis, de rook trekt op, de stad ontwaakt
 de oude grond verscheurt en naakt als de muren van mijn huis.
 
 Een goed bedoelde glimlach verhult misschien de pijn
 maar niet de heimwee naar een leven dat zo mooi had kunnen zijn
 bleek en leeg de ogen hoe verschillig en verstard
 tegen valse hoop gewapend door de werkelijkheid gehad
 in de donker van de nacht komt steeds weer die vriend naast je staan 
 die vermoord is en begraven maar weigert dood te gaan
 
 Langzaam wordt het tijd dat je je buren weer vertrouwd
 want het graan moet weer gezaaid en ook de stad moet opgebouwd
 alles is te koop er is weer brood en melk genoeg
 nog even en er wordt ook weer gelachen in de kroeg
 let nog op je woorden men huivert elke keer
 als iemand ergens schreeuwt HE maar dat hoeft nou echt niet meer
 
 want

 't is voorbij, de zon breekt door en alles wordt weer als hiervoor, kijk
 de soldaten komen thuis, de rook trekt op de stad ontwaakt
 de oude grond verscheurt en naakt als de muren van mijn hart
 maar het is voorbij