SINDS IK JOU KEN
(lieve van praat - herman elegast)

sinds ik jou ken kan niets mij nog verbazen
het grootste wonder vind ik doodnormaal
ik wandel over vederlichte wolken
doorheen een altijddurend droomverhaal

al zag ik appelbomen bloeien in de winter
dan was dat voor mijn part niet ongewoon
al zou de maan vol bloemenkransen hangen
dan vond ik dat een heel normaal vertoon

sinds ik jou ken lijkt niets me nog onmogelijk
want ik zie nieuwe wonderen elke dag
wat droef ik kan ik dadelijk veranderen
al wat ik prettig vind gebeurt op slag
sinds ik jou ken ...

sinds ik jou ken kan niets mij nog verbazen
omdat de wereld aan mijn voeten ligt
tenzij dat ene dat me blijft verwonderen:
je altijd verbazende voortdurend lachende
lieve vertrouwde gezicht

sinds ik jou ken, sinds ik jou ken ...