DE REIS / AFSCHEID 
(herman elegast)

het huilen staat je nader dan het la¬chen
nu het afscheid nadert - nog twee haltes 
en dan moet je uit de trein
je wil nog wel wat zeggen, 
maar je weet niet hoe het klinken zal en 
zwijgend groeit de leegte en de pijn 
je voelt ook dat ik diep in mij zou willen dat je blijven kon 
dat vertelt de stilte tussen jou en mij
je staat op, je neemt je jas, je lacht, je wordt rood, 
als je in mijn ogen kijkt ben je bang te laten merken hoe je lijdt

nu het einde is gekomen van een veel te korte reis 
voor jou en mij 
weet ik zeker dat ik jou niet wil vergeten ook al zullen wij vervreem¬den
en is er zoveel tussen jou en mij

je stapt uit de trein op het perron uit een af¬geblazen luchtballon 
te vroeg geland met jou, met mij, 
de trein vertrekt en jij verdwijnt
en ik ga een beetje dood zo is het leven !

nu het afscheid is gekomen onvermijdelijk te vroeg voor jou en mij 
weet ik zeker dat ik jou niet wil ver¬geten ook al zullen wij vervreemden
herinneringen worden mooier met de tijd