De lucht is tintenfris en hagelwit is hier het ijs.
Het knispert als je loopt, dit is het laatste paradijs.
Als alles daar zo klein is, ben ik hier dan een moloch.
Of kijkt iemand omhoog en denkt wat is dat stipje toch.

Sta op 2100 meter boven zeeniveau.
Beneden is de wereld lekker overzichtelijk zo.
Hele kleine mensjes gaan hun minihuisjes in.
Maken hele kleine foutjes, die je goedmaakt met een zin.

Alles is zo zwart en de hemel hemelsblauw.
Alles is zo zwart en ik zei ik ook van jou.
Alles is zo zwart omdat ik deed wat ik nooit zou.
Alles is zo zwart en de hemel hemelsblauw.

Ik moet nu naar beneden, maar de top heb ik gezien.
Dat overzicht bewaar ik, valt het toch nog mee misschien.
Alles wat ooit groot was, dat wordt een keertje klein.
Een probleem wordt een probleempje, dat hoeft geen probleem te zijn.

Alles is zo zwart en de hemel hemelsblauw.
Alles is zo zwart en ik zei ik ook van jou.
Alles is zo zwart omdat ik deed wat ik nooit zou.
Alles is zo zwart en de hemel hemelsblauw.