Het spookt niet in de opera
Het is een zwarte zaal
Een doods gebouw
Het spookt niet in de opera
En alle pracht en praal is kaal en grauw
Je hoort geen fluit, geen koperfluit
De klanken blijven leeg, de lichten uit

En tussen acht en elf uur
Nooit meer het licht, de felle spots, het clair-obscur
Nee, tussen acht en elf uur
Geen dirigent en geen orkest
Geen zekerheid, geen avontuur 
Geen rol, geen bijrol, wat dan ook
En buiten wacht het grote spook
Van ledigheid
Het spook dat op je nagels bijt
En zeurt en zeikt vol spotternij
De tijd is om
Het is voorbij

Het spookt niet in de opera
Het spookt niet in de opera
Het spook ligt voor de deur en kijkt me aan
Een leven zonder kleur, een leeg bestaan
Dit is het einde, het besluit
De planken blijven leeg, de lichten uit