PROZA

Jij was een meisje van vijftien jaren
Jij wist van ’t leven een heleboel
Geel was je bloesje en groen was je rokje
Niemand bleef voor jou koel

Ik deed een reis naar verre landen 
Ik had nog nooit een meisje bemind
Geel was je bloesje en groen was je rokje
Ik had nog nooit bemind

Grote jongens die hadden je ontgoocheld
Jij was de liefde en ’t leven moe
Jij zocht begrijpen, begrepen te worden
Jij was het leven moe

In nevel vertwijfeling vonden w’elkander
Argeloos eerlijk vertrouwden w’elkaar
Ik ging naar huis ver van verre landen
Voorbij gingen drie, vier jaar

Jij hield van bloemen, van sterren, van kleuters
Twijfel verdween voor een stille lach
Jij werd het hart van het hart van mijn leven
’t Geloof groeide dag aan dag

Jij stuurde foto’s van toen je heel klein was
Zachte geschenkjes met rode lint
Geel was je bloesje en groen was je rokje
Jij bent mijn zoete kind

Jij bent daar zo ver en je bent daar zo eenzaam
Duizendmaal heb ik je droefheid gesust
Gisteren kwam je vriendin met je groeten
Ik heb haar vannacht gekust