Een clown ging heen en laat ons hier nu achter 
Gaston is naar de Leo toegegaan
Vlaanderen rouwt, iedereen is verdrietig 
Aangedaan
Publiek werd stil, de gulle lach verslonden 
Gaston en Leo is voorgoed gedaan
Het leven van een clown, dat is geweten
Das een lach, ook een traan
Ik wou dus dat ik kon geloven 
In een hemel hoog hier boven 
Waar ze nu weer samen een duo kunnen zijn
Eeuwig lang van nu af aan 
Met een lach maar zonder traan 

Ze staan daar op een wolk, maken weer grappen
De hemel heeft zo’n schouwspel nooit gezien
Geen saaie reis, pap meer met gouden lepels 
Als voordien 
Er wordt gegierd, gebruld, zalig geschaterd  
De show die is er lang nog niet gedaan
En samen met Yvonne spelen ze sketches 
Voor iedereen die is gegaan 
Oh ik wou dus dat ik kon geloven 
Dat ze nu weer samen komen 
Ergens op een wolk heel hoog in ’t paradijs
Eeuwig lang en nu voortaan 
Met een lach maar zonder traan 
Zonder één traan