(HARRY BANNINK/JAN BOERSTOEL)
solist: Martijntje van Neerven

Toen vader ons vertelde dat
Hij zijn ontslag gekregen had
Was dat natuurlijk eventjes een hele schrik
Maar hij begon al gauw te doen
Of ie er zelf niet zo mee zat
Dus zaten wij er ook mee, m'n broer en ik
Het ging ook goed in het begin:
Hij had nou eindelijk eens tijd
Om leuke dingen met ons drieën te gaan doen
Dus leek het net of het een soort
Vakantie was, die werkloosheid
Ja wisten wij veel over zulke dingen toen

Maar dat is allemaal voorbij
Nu zit ie somber in zijn stoel
En niemand weet meer goed wat of ie zeggen moet
Want als je hem gewoon wat vraagt
Krijg je meteen een grote smoel
En alles wat je doet, dat doe je toch nooit goed
Dan zeggen we bijvoorbeeld: 'Pa
We draaien effetjes een plaat'
En hij zegt: 'Doe maar', dus die zetten we dan op
Maar als hij 'Doe Maar' zingen hoort
Dan wordt ie weer ontzettend kwaad
En geeft ons reuze stom, enorm op onze kop…

Wij krijgen tegenwoordig voor
Het minste of geringste straf
Het is te gek wat allemaal al niet meer mag
Nee, voor m'n broer en mij is echt
De lol er helemaal vanaf
Wat ons betreft mag ie vandaag weer aan de slag
M'n moeder zegt dan wel: 'Ach gut
Je vader trekt het zich zo aan'
Nou, dat is iets wat ik natuurlijk óók wel merk
En 't leven zal best moeilijk zijn
Voor grote mensen zonder baan…
Maar ook voor kind'ren met een vader zonder werk