Ik zit in een cafeetje want ik wil een beetje eenzaam zijn
Ik wil met niemand praten want ik heb nu echte liefdepijn
Gisteren nog beloofde jij me alles en nog veel meer
Ik verliet je toen, kuste jou nog een laatste keer
Ik verdrink nu m’n verdriet
Ik weet waarop je mij opeens verliet 
Jij bedroog met een andere man en ik wist het niet
‘k Zal nu maar naar huis gaan en proberen te vergeten
Dat je van m’n liefde helemaal niets meer wil weten

In Montmartre staat een huisje
Daar hoog op de heuveltop 
Met vier kleine vensterraampjes 
En een deurtje, nooit op slot
Alles hangt zowat aan flarden
Want het is al oud en grijs
Maar door ’t raam van de Mansarde 
Zie je heel de stad Parijs

Ik spring uit een vliegmachien 
Alleen maar om jou te zien 
Om jou te behagen
Durf ik alles wagen 
En zweef ik het luchtruim door 
Daar hoor ik een engelenkoor 
Dat zingt heel spontaan 
Laat Kian maar gaan 
Die komt heus wel aan
Lalalalala, lalalalala, lalalalala 

Toe kom in m’n armen 
Kom heel dicht bij mij
’t Is misschien de laatste keer 
En zien wij elkaar niet meer 
Toe kom in m’n armen 
Kom toch heel dicht bij mij
Want misschien is de liefde
Tussen ons wel voorbij
Toe kom in m’n armen 
Kom heel dicht bij mij
’t Is misschien de laatste keer 
En zien wij elkaar niet meer 
Toe kom in m’n armen 
Kom toch heel dicht bij mij
Want misschien is de liefde
Tussen ons wel voorbij
Want misschien is de liefde
Tussen ons wel voorbij