Er stond een kapelletje in het woud van mijn ziel
Omgeven door talloze bomen
’t Stond er al jaren, verborgen voor ’t oog
Daar was het heel vredig en veilig en droog 
Maar ik wist niet hoe ik er moest komen

Ik heb vaak getracht om de weg er naartoe
Door het donkere bos te vinden
Maar elke keer raakten mijn voeten verward
In het onkruid dat groeide op de weg naar m’n hart
En ik strompelde voort als een blinde

Maar op een dag toen ik niet verder kon
Ben jij in mijn leven gekomen
Je ging van me houden en jij vond het pad
Je brandde voor ’t altaar een kaarsje zodat 
Ik het schijnsel kon zien door de bomen

 Er staat een kapelletje in het woud van mijn ziel
Omgeven door bloeiende linden
Waar ik dagelijks neerkniel, gelukkig en blij
Voor jou die ik liefheb, uit dank omdat jij
Mij de weg naar de rust hebt doen vinden