Ik was een jonkvrouw en ik woonde in een slot
Met een slotgracht en een brug en met kantelen
En daar liep ik me dan dagelijks te vervelen
Want de heiser van m’n brug die was kapot
’t Was gebeurd toen ik m’n brug hees iets te vlug
Voor een barbarenleger dat me wou bestelen
Van dukaten en m’n goud en m’n juwelen
M’n brug stond open en ik kreeg ‘m niet meer terug
Het lag waarschijnlijk aan een plug

Eer bestond geen telefoon en ook geen mail
Geen brugmonteur dus die ik kon bereiken
Ik riep beschaafd om hulp maar niemand die kwam kijken
En zelf kon ik qua repareren niet echt veel
Zo zat ik opgesloten al een maand of wat
En ik werd moedeloos. ’t Begon erop te lijken
Dat ik aan bittere koude zou bezwijken
Omdat het winter werd en ik geen haardhout had

Maar toen klonk hoefgetrappel en kwam jij te paard
Ridder Bart heel rijk, heel knap en heel charmant
De allerstoerste ridder van het hele land
De grote drakendoder met z’n zilveren zwaard
Je riep “Bonjour, m’n edele jonkvrouw”, lief en zacht
Eerst ga ik u redden daarna ga ik u schaken
‘k Heb een vrachtje planken meegenomen om een vlot te maken
En wat later roeide jij toen door mijn gracht

Zo kwam je bij me en je kuste zacht m’n hand
En je bent voor altijd in m’n slot gebleven
Want de ophaalbrug die bleek echt opgegeven
En je vlot dat heb ik in de haard verbrand