En plots stond Sonja Bakker voor m’n deur
Met camera’s, geluid en assistent
Ze fleemde: “Jai bant baina achtentwintig
Maar weet jai wel hoe oud jai werkelijk bent?”

Ze mat m’n hartslag en m’n buikomvang
En zei: “Jai zit wel vaak in ’t café
Dus je echte leeftijd en niet schrikken
Is zeker 68,2”

Ik snapte al geen bal van mijn gedrag
Ik dacht al: waarom drink ik advocaatjes
En heb ik naast mijn bank een rieten mand
Vol Libelles en van dat soort blaadjes

En waarom ging ik met die touringcar
Vol senioren langs de Moezel mee
Gewoon ik ben niet bijna 28
Nee, ik ben 68,2

Ik dacht al: wat heb ik plots met Kees Driehuis?
Waarom maakt Ivo Niehe me zo week?
Nu snap ik eindelijk waarom ik 
Steeds van ULO’s en rontonde’s spreek

Pinnen kost me zeker een kwartier
‘k Geniet van Kerkenpas op de tv
Dat komt, ik ben niet bijna 28
Nee, ik ben 68,2

Toen ‘k vorig weekend naar de kroeg toe fietste
Rustte ik op de helft zomaar uit
Ik had ook plots een thermos koffie bij me
En een tupperware met stukjes fruit

Ik dacht al: wat heb ik bij het biljart
Van het bejaardenhuis te zoeken?
Hoe komt het dat ik plotseling zo hitsig wordt
Van okselhoge groengeribde broeken

Op de snelweg rijd ik hoogstens 60
En dat dan ook nog op de linkerbaan
Tegen vrienden hoor ik mijzelf zeggen:
“Praat wat harder, want ik kan je niet verstaan”

Ik ben dus 68,2
Al vergeet ik dat dus keer op keer
En als je zondag niks te doen hebt
Kom eens langs, straks ben ik d’r niet meer