Na zboczach gór bia?y ?nieg noc? l?ni
i nietkni?ty stop? trwa.
Królestwo samotnej duszy
a królow? jestem ja.
Pos?pny wiatr na strunach burzy w sercu gra.
Cho? opieram si? to si? na nic zda.

Niech nie wie nikt,
nie zdradzaj nic,
?adnych uczu?,
od teraz tak masz ?y?.
Bez s?ów,
bez snów,
?zom nie da? si?,
lecz ?wiat ju? wie.

Mam t? moc!
Mam t? moc!
Rozpal? to co si? tli.
Mam t? moc!
Mam t? moc!
Wyjd? i zatrzasn? drzwi!
Wszystkim wbrew,
na ten gest mnie sta?!
Co tam burzy gniew?
Od lat co? w obj?cia ch?odu mnie pcha.

Z oddali to co wielkie,
swój ogrom traci w mig.
Dawny strach co ?ciska? gard?o,
na zawsze wreszcie znik?.

Zobacz? dzi? czy si? mam do??,
by wej?? na szczyt, odmieni? los
i wyj?? za krat, jak wolny ptak.
O tak!

Mam t? moc!
Mam t? moc!
Mój jest wiatr,
okie?znam ?nieg.

Mam t? moc!
Mam t? moc!
I zamiast ?ez jest ?miech!
Wreszcie ja,
zostawi? ?lad.
Co tam burzy gniew?

Moc mojej w?adzy lodem spada dzi? na ?wiat.
A dusz? moj? w mro?nych skrach ku górze niesie wiatr.
I my?l powietrze tnie jak kryszta?owy miecz.
Nie zrobi? kroku w ty?,
nie spojrz? nigdy wstecz.

Mam t? moc!
Mam t? moc!
Z now? zorz? zbudz? si?.
Mam t? moc!
Mam t? moc!

Ju? nie ma tamtej mnie.
Oto ja!
Stan? w s?o?cu dnia.
Co tam burzy gniew?
Od lat co? w obj?cia ch?odu mnie pcha?