Mijn open raam biedt zicht op Holland
geld en gekte, molenwieken
de wind waait en mijn neus die snottert
en mijn botten kreunen zachtjes

Aha, daar gaat de zon al onder
rood met goud, zo moet het zijn
kijk ik naar de straat beneden
weet ik, dit moet Holland zijn

Prompt wordt het me zwaar om ‘t hart
en wou ik dat ik vliegen kon
dan gaat mijn blik al hemelwaarts
en doet mijn ziel zelfs zeer, hoe mooi

Holland ‘s avonds
stille stad
geknakte zielen
nooit vliegen, rennen
waarom is dit land zo plat
En ik wil enkel verder rennen

Aha, aha, aha, aha..
Aha, aha, aha, aha...




(c) Karin Bloemen / Nina Hagen