Stel je voor dat morgenvroeg
de zon het had gewonnen,
dat het van de toren sloeg:
de lente is begonnen,
honderd dagen en nog meer
stralend blauwe-hemelweer.
Zeker, wat u zegt, meneer,
hoe krijg je het verzonnen?

Stel je voor dat deze nacht,
nou ja, bij wijze van spreken,
lang gewenst en onverwacht
de vrede uit zou breken:
alle legers van de baan,
alle wapens afgedaan.
Juist meneer, het gaat niet aan
de draak daarmee te steken.

Stel je voor dat bliksemsnel
het geld werd afgezworen,
was na nou en nog een tel
Utopia geboren.
Dan verdwenen overal
hele stukken tranendal.
Ja meneer, ik weet het al,
u wilt er niet van horen.

Stel je voor dat op een dag
de grenzen zouden wijken
en alom de wereldvlag
aan elke stok zou prijken.
Wat een vreugde, wat een pret:
gauw de feestmuts opgezet!
Ja meneer, zo is het maar net,
we moesten niet zo zeuren.

Stel je voor en stel je voor,
er is zoveel te wensen.
Zeker als je almaar door
de welvaart ziet verflensen.
Arm is arm en rijk is rijk.
Wie niets heeft, staat aan de dijk.
Ja meneer, u hebt geliijk,
we zijn en blijven mensen.