Jozef was een hele fijne,
vakbewame timmerman,
waarvan iedereen het zijne,
dan wel hare leren kan.
Wat hij werkend kon verdienen,
was wellicht niet overdreven.
Door het echter uit te kienen,
zag hij kans ervan te leven.

Sinds hij met Maria trouwde,
woonde hij te Nazareth.
En door dapper vol te houden,
werd hij heilig tot en met.
O, ik kon een boel vertellen
van hun zoon, die Jezus heette,
maar ik mag veronderstellen
dat je dat al lang zult weten.

Eeuwen zijn sindsdien gekomen
en vervolgens gepasseerd,
waarin Jozef door de vrome
christenschare werd vereerd.
Rijp en groen moest hij beschermen
tegen ziekte, moord en branden.
En hij had zich te ontfermen
over alle werkmansstanden.

Jozefs ster is hoog gestegen,
tijdperk-uit en tijdperk-in.
Hij heeft zelfs als naam gekregen:
Hoofd van het Heilig Huisgezin.
Priesters, nonnen en prelaten,
naast gewone stervelingen,
die, met welk probleem ze zaten,
biddend tot Sint-Jozef gingen.

Wij zijn ogen en zijn oren
goed gebruikt, ervaart het feit:
Jozef is zijn plaats verloren
en zijn reputatie kwijt.
Ups en downs zijn onvermijdelijk,
alles is van trends afhankelijk.
Kortom, alles is maar tijdelijk:
zelfs devoties zijn vergankelijk.