Hij was een beste brave ziel,
niet rijk, maar wel beschaafd,
op wie niet dát te zeggen viel.
Alleen, hij was verslaafd.
Maar niet aan koffie, melk of thee
en niet aan wijn of zo, o nee.
Hij was verslaafd, om u te dienen,
aan de nicotine.

Des morgens uit zijn bed gestapt
greep hij meteen zijn shag.
In plaats van frisse lucht gehapt
meteen een ferme trek.
En als hij eens niks te roken had
of als hij zonder vloeitjes zat
deed hij desnoods een schietgebedje
om een sigaretje.

Zijn vrouw zei: 'Klaas, het wordt al te gek.
Vooruit nou, neem een besluit.
Gooi weg je vloei, gooi weg je shag
en scheid met roken uit.
Het is zo verkeerd, het is funest.
Heus, als je wilt, dan kun je het best.
Ik sta toch ook niet onder het koken
heel de tijd te roken!'

En Klaas zijn broer, een kloeke klant,
zei ook: 'Met jou gaat het scheef'
en hij las hem voor uit elke krant
die tegen het roken schreef.
En arme Klaas, hij moest eran,
al had hij er nog zo'n hartzeer van.
Hij zou dan toch maar eens proberen
het roken af te leren.

Een hele week ging alles goed,
al werd het een heel getob.
Hij hield het vol met heldenmoed
en stak niet één keer op,
tot op een keer zijn weerstand brak -
och ja, ook rokersvlees is zwak
en al wat het leven kan verfraaien
wordt je het eerst ontraaien.