Zonder mij ervoor te schamen
constateer en zing ik hier
dat ik het land heb aan reclame,
die ik haat op mijn manier.
Mijn aversie gaat zeer ver,
zelfs mijn beste humeur zou zwichten
als ik voor de nieuwsberichten
echt zou luisteren naar de STER.

Wat je niet wordt voorgezwendeld,
wat je niet wordt wijsgemaakt.
Heel je wezen wordt ontgrendeld,
heel je ziel wordt platgekraakt.
Ook al ben je zelf niet bang,
ergens word je vastgegrepen,
ergens word je fijngeknepen
tussen de reclametang.

En de folders die we krijgen,
elke dag in overmaat,
om maar wijselijk te verzwijgen
wat daar voor bedrog in staat.
Wat mij daarbij zeer beangst:
niemand kan die stortvloed keren,
niemand kan dat kwaad bezweren.
Adverteren duurt het langst.

Zonder mij ervoor te schamen,
denk ik dikwijls: 'Spaar ons, Heer,
spaar ons voor nog meer reclame,
want beslist het mag niet meer.'
Stel dat het gebeuren zou
en ik kon een ster zien vallen,
stelde ik één wens boven alle:
dat de STER toch vallen zou.