Johan en Margreetje
beminden elkaar,
niet zomaar een beetje,
maar hevig en waar.
Daartegen was feitelijk
geen enkel bezwaar.
Zij was appetijtelijk
en hij met de studie haast klaar.

Ze dreven op stromen
van innig geluk,
ze droomden hun dromen
per gros en per stuk.
Hun eenheid was werkelijk
zo hecht als een berg,
behalve dan kerkelijk,
maar dat vonden zij niet zo erg.

Maar hun vaders en moeders,
hoe lief ook en teer,
ontaardden tot loeders
toen het ging om De Leer.
Zijn ouders bezwoeren:
'Johan, maak het uit!
Erger dan twee hoeren
is één andersdenkende bruid.'

Ook haar ouders hijgden
van woede zo fel.
Die scholden en dreigden
met duivel en hel.
Maar liefde, dat weet je,
gaat zo niet knock-out.
Johan en Margreetje
zijn toen maar onkerkelijk getrouwd.

Toch kregen ze een zoontje,
jazeker, jawel,
een schattig persoontje,
een enig model.
De grootouders deden
hun harten op slot
en baden gebeden
tot ieder hun eigenste God.

Zal kindje het redden
in het aardse bestaan?
Ik durf haast te wedden
hoe het met hem zal gaan:
hij wordt priester of pater
of iets in die trant
en trouwt wellicht later
de dochter van de predikant.