Wanneer ik zo kijk naar mijn stalletje
is het echt maar een pover gevalletje:
Sint-Jozef met een gelijmde knie
en koningen zijn er niet eens meer drie,
de herders zijn kreupel op eentje na.
Gloria!

Het is in het stalletje armoe troef.
Gelukkig dat ik er niet wonen hoef:
het dak zit vol gaten aan alle kant
en kijk dan maar niet naar de achterwand.
Zo lang nog maar alles blijft staan, nou ja.
Gloria!

En iedere Kerstmis verschijnt het weer,
precies even wankel als vorige keer.
En moeder zal zeggen: 'Voorzichtig, want
zo dadelijk vliegt heel de boel in brand!'
En vader zal zingen en wij zingen na:
'Gloria!'

Nog even en Kerstmis is weer gedaan,
maar het stalletje blijft nog een poosje staan,
want pas als de koningen binnen zijn,
verdwijnen de beeldjes van groot tot klein
terug in de rust van hun donkere la.
Gloria!