Het leven op den buiten
biedt meer dan in de stad:
's morgens hoor je er vogels fluiten,
's avonds hoor je er God-weet-wat.
De lucht staat er niet tegen,
aan frisheid geen tekort,
al is het waar dat allerwegen
met vergif gespoten wordt.

Het drukste stadsgewemel
is hier terzij gesteld:
's zondags gaat het om de hemel,
's maandags om het harde geld.
De tuinder zwoegt manmoedig
zijn quantum naar de top,
maar oogst hij al te overvloedig,
gaat de boel de mestvaalt op.

De liefde in de polder
bloeit ook al wondermooi:
's winters vrijt men er op zolder,
's zomers in het verse hooi.
Hierin mag men de koeien
beklagen, volgens mij,
want mocht er één te sexy loeien,
haalt men er de nepstier bij.

De boer heeft stoere zonen
en dochters evengoed,
maar de EEG-demonen
pesten elk bedrijf bankroet.
Alleen de hele grote
gaan nog een poosje mee,
tot op de dag dat wordt besloten:
'We come over Shell some day!'