Vroeger kon men allerwegen
dagelijks Wiener liedjes horen,
al dan niet te Wien geboren,
oud of nieuw of jongbelegen.
Van die liedjes waar wat in zat,
waardoor het leven kleur en zin had,
waar je over na kon denken
alvorens nog eens in te schenken,
met altijd weer heimwee naar toen.
Der olte Kaiser saß immer wieder in Schönbrunn.

Prijst men Callas en Tebaldi
om heur hoge kwaliteiten,
even zeker prijs ik al die
Rechte Wiener Gemütlichkeiten.
Liedjes die je nooit verdroten,
waar zelfs geen ridders zich aan stootten.
Met der Herrgott op de lippen
kon je gerust van het leven nippen
zonder veel wroeging of bezwaar.
Im Wiener Prater blühten die Bäume jedes Jahr.

O, ik denk nog zo vaak aan de
Frisse Wiener Sängerblagen.
Mit Musik durch's Leben gaande
wisten zij iets uit te dragen,
iets verheffends en opbouwends
en bovenaal een boel behouwends.
Geen gecroon en geen gezemel,
maar liedjes uit de Wiener hemel,
al denk ik net als u misschien:
Der olte Führer wohnt ja noch immer irgendWien.