Ik weet nog dat mama vaak zei,
de dagen gaan zo snel voorbij.
Het weekend dat komt er weer aan,
om dan naar mijn opa toe te gaan.
En altijd zo rond half zes,
dan gaf hij mij een nieuwe les.
En zei dan met een trotste blik,
Jij wordt nog veel beter dan ik.
Mijn opaatje lief, toe speel alstublieft.

Hij speelde accordeon, en ik deed met hem mee.
Hij speelde accordeon, speciaal voor ons twee.
Hij speelde accordeon, en dan sprak zijn hart.
Vol passie en vuur, zo oprecht en zo puur, hij was een klasse apart.

Muziek zat bij hem in het bloed,
en zo werd ik ook opgevoed.
Een melodie als van do-re-mi,
ik had het spel aardig onder de knie.
We reisden door stad en door land,
soms pakte m'n opa mijn hand.
M'n jongen, ik ben dan wel oud,
Maar ik wil dit niet missen, nog voor geen goud.
Vooruit jongen lief, toe speel alsjeblieft.

Hij speelde accordeon, en ik deed met hem mee.
Hij speelde accordeon, speciaal voor ons twee.
Hij speelde accordeon, en dan sprak zijn hart.
Vol passie en vuur, zo oprecht en zo puur, hij was een klasse apart.

Hij speelde accordeon, en ik deed met hem mee.
Hij speelde accordeon, speciaal voor ons twee.
Hij speelde accordeon, en dan sprak zijn hart.
Vol passie en vuur, zo oprecht en zo puur, hij was een klasse apart.

Hij speelde accordeon, nu doet iedereen mee.
Hij speelde accordeon, tot aan zijn laatste tournee.