Niemand kent zijn naam
Ze noemen hem De Figurant
Hij kent de onrust van de mensen uit de krant
En tussen horoscopen zegt hij stad en nieuws vermeld
De zon is rond, de aarde plat
Maar hou, hou dat voor uzelf
Hij zoekt niet tussen muren
En hij zoekt niet in de stad
Maar tussen sterren die jij nooit hebt gezien
Eerst kijkt hij naar de foto's
En dan gaat hij op pad
Elke avond
Tot een uur of tien

Altijd loopt hij door de straten
Waar de meeste regen valt
Loop hij in zichzelf te praten
De Figurant

En als hij thuiskomt bij de vrouw die op hem wacht
Voor melk en honing en een deken voor de nacht
Leest hij op de muren "Man je bent een idioot"
Ben je het weer vergeten
Ze is al jaren dood

En dan slaapt hij in haar kleren
Hoort haar stappen op de gang
Staat op en gaat naar buiten
De Figurant

En hij weet het zeker
In de verte klinkt haar stem
Ze zingt een lied dat hij haar leerde
Dat hij herkent

Kom naar mij
Kom naar mij
Ik kom eraan
Ik kom eraan
Ik kom eraan
Kom naar mij
Ik kom eraan
Ik kom eraan
Ik kom eraan