Ik weet ik kan ze overal ontmoeten
In het zwembad, voor het busstation of op de braderie
Toch schrik ik elke keer als ik een rolstoelrijders zie
Dan maak ik mij het liefste uit de voeten
Ik wend mijn ogen af om niet te kijken naar dat smoel
En loop mij te generen voor de walging die ik voel
Het zijn de jokers die wij gedogen
Maar niet te veel omdat ze pijn doen aan de ogen
De jokers zijn het zinnebeeld van kommer en van kwel
De jokers zijn de kaarten die niet passen in het spel

Ik griezel van die Socutera-koppen
De veel te dikke bril, het vals gebit, de speekseldraad
De veel te dunne benen in een Levy's die niet staat
De gympies met de nutteloze noppen
De stuurloze bewegingen, het spastische gegrom
Ze werken op mijn lachlust en ik haat mezelf erom
Het zijn de jokers, het zijn de narren
Het zijn de wezens die ons wereldbeeld verwarren
De jokers blijven over als de kaarten zijn gedeeld
Althans in alle spelletjes die hier worden gespeeld

Het zijn de jokers die zich verbazen
Waarom zien wij alleen de tienen en de azen
De jokers die vertellen ons wat elke joker wilt
Ze zeggen zonder jokers is het kaartspel niet compleet

Ze leven onopvallend en bescheiden
In ruime paviljoenen aan het randje van de stad
Bekwaam aan het oog onttrokken
Goed verzorgd en dat is dat
Dus waarom doe ik moeite ze te mijden
Waarom voel ik mijn maag als ik er een voorbij zie gaan
Misschien dat ik niet vaak genoeg voor joker heb gestaan