Klompen, als sneeuw zo wit
Waren haar grootst bezit
Niemand bij ons in de buurt
Had ze zo mooi geschuurd
Klompen, als sneeuw zo wit
Waren haar grootst bezit
Waar of zij ook heen moest gaan
Haar klompen, die had ze aan

Moeder woonde vele jaren bij haar lieve kind'ren in
En ze vormden met z'n allen een gelukkig huisgezin
Steeds als moeder voor de deur stond, of de hof was ingegaan
Had ze, wat er ook gebeurde, hagelwitte klompen aan

Klompen, als sneeuw zo wit
Waren haar grootst bezit
Niemand bij ons in de buurt
Had ze zo mooi geschuurd
Klompen, als sneeuw zo wit
Waren haar grootst bezit
Waar of zij ook heen moest gaan
Haar klompen, die had ze aan

Op een keer was moeder jarig, tachtig werd ze op die dag
" 'k Wil alleen maar nieuwe klompen", zei ze "witte, als 't mag"
Maar, voordat ze die kon dragen, bracht men haar naar 't ziekenhuis
Moeder huilde bij 't afscheid, en haar klompen bleven thuis

Klompen, als sneeuw zo wit
Waren haar grootst bezit
Niemand bij ons in de buurt
Had ze zo mooi geschuurd
Klompen, als sneeuw zo wit
Waren haar grootst bezit
Waar of zij ook heen moest gaan
Haar klompen, die had ze aan

Als herinnering aan moeder, hangen thuis, vanaf dat uur
Een paar nieuwe witte klompen, vol met bloemen, aan de muur
Klompen die ze ongedragen bij ons thuis toen achterliet
Vol met bloemen, die ons zeggen: kind, vergeet je moeder niet

Klompen, als sneeuw zo wit
Waren haar grootst bezit
Waar of zij ook heen moest gaan
Haar klompen, die had ze aan
Haar klompen, die had ze aan


Tekst en muziek: J.Krispijn/L. v.d. Kaa