De maan zal wel aan de hemel staan,
maar ik zie hem voorlopig niet.
We vliegen op het onbekende aan
met een moedig en dapper lied.
Maar ik mag niet mijn ogen sluiten
voor kommernis en gevaar.
We kunnen misschien op onheil stuiten
boven ik weet niet waar.

Want we vliegen bij nacht en ontij,
vliegen bij nacht en ontij.

We zitten niet zeer bij de pakken neer
als het bliksemt en kraakt en knalt.
Eerlijk gezegd denk ik meer en meer
dat het mij inderdaad bevalt.
Maar je mag niet je ogen sluiten
voor kommernis en gevaar.
We kunnen misschien op onheil stuiten
boven ik weet niet waar.

Want we vliegen bij nacht en ontij,
vliegen bij nacht en ontij.

De nacht was een kwade rakker
voor Lijfbrecht, de kale gnoom.
Hij begroef zijn gegaarde schatten
bij Holleweg in een boom.
De ochtend vond Lijfbrecht schreiend
bij een oneindig gat.
De boom was de boom zonder bodem,
het geld al wat hij had.

Maar je moet niet je ogen sluiten
voor kommermis en gevaar.
Wij kunnen misschien op onheil stuiten
boven ik weet niet waar.

Want we vliegen bij nacht en ontij,
vliegen bij nacht en ontij.

Kwarts was een kleine kabouter,
hij ging op een nacht op pad
met zijn kleine geelgouden sikkel,
op zoek naar ik weet niet wat.
Misschien heeft hij willen snijden
wat wel bij ontij bloeit,
maar het gras om zijn kleine woonhuis
wordt nimmer meer gesnoeid.

De maan zal wel aan de hemel staan,
maar ik zie hem voorlopig niet.
We vliegen op het onbekende aan
met een moedig en dapper lied.
Maar ik mag niet mijn ogen sluiten
voor kommernis en gevaar.
We kunnen misschien op onheil stuiten
boven ik weet niet waar.

Want we vliegen bij nacht en ontij,
vliegen bij nacht en ontij.

Hamelen, Hamelen…