Ik die zo graag de lof zong
van de straten in de stad
van haar huizen van haar mensen
was een handelaar in zand
want ik voel me nu bewogen
door een schuivende rivier
kronkelend in bogen
tot zover het oog kan zien
als een schilder met veel "verve"
zonder doek zonder penseel
laat ik kleuren op mij werken
vind het landschap een juweel

Ik die zo graag de lof zong
van de drukte van de stad
van haar bruisende beweging
was een handelaar in zand
want ik voel me nu verbonden
met de rust hier op het land
dat door schilders werd bezongen
zittend langs de waterkant
hier bewandel ik de boorden
kijkend naar de horizon
ook al jagen hier de wolken
te laag over de grond

Ik die zo graag de lof zong
van de warmte van de stad
waarin ik kon verdwalen
zelfs wanneer ik iemand had
hou van de open vlakte
waarin je eind'loos ver kan zien
verder dan je dromen
dus verder dan verdriet
want ik voel me nu verbonden
met het water en het land
mijn landschap is gezongen
vanop de waterkant