Brieven uit Latem
naar vrienden in Brussel
ik kan het niet laten
kan het vuur niet blussen
van de warme liefde 
die ik heb bezongen
recht uit mijn ziel
en mijn hart en mijn longen
ik wil de bomen soms ruilen
voor het asfalt, de jungle
de vogels die fluiten
voor de nachten in Brussel
maar als ik weer thuiskom
na dagen van zwerven
van zingen en dolen
dan wil ik niet verder

Brieven uit Latem
naar vrienden uit Brussel
ik kan het niet laten
mijn geweten te sussen
want de stad die mij altijd
in haar armen wiegde
als ik niet kon slapen
kan ik niet bedriegen
ik wil de Leie soms ruilen
voor de stank van de Zenne
de lucht van de buiten
om de stad te verkennen
maar als ik weer thuiskom
na dagen van zwerven en dolen
dan wil ik niet verder

Brieven uit Latem
naar vrienden uit Brussel
ik schrijf ze 's avonds
dan ben ik onrustig
want één voet wil stappen
de andere rusten
zo blijf ik gevangen 
tussen Latem en Brussel