Met verlof in Hongarije in een dorp zonder hotel
Kwam de liefde mij verblijden, speelde met m’n hart een spel
Een zigeuner uit de Poesta las de toekomst in m’n hand
En voorspelde in Natasha, kind van ’t Magiarenland

Bij een volksdans fel bewogen zag ik haar voor d’ eerste maal
Tegen zulke mooie ogen had ik werkelijk geen verhaal
Promt heeft zij m’n hart veroverd, bracht me helemaal van streek
In vervoering als betoverd voelde ik hoe m’n hart bezweek

Concerto voor jou Natasha
Speel ik op ’t klavier van m’n hart
Zo ver nu ben jij Natasha
De eenzaamheid maakt me verward

Ik zie nog je ogen zo fel en zo puur
Ik smaak nog je kussen vol liefde en vuur

Concerto voor jou Natasha
Speel ik op ’t klavier van m’n hart

In Parijs of in Milaan
In den Haag of in Madrid
Speel ik steeds op mijn piano 
Haar geliefkoosd liefdeslied
Eens zal ik haar weer omarmen
Keer ik naar de Poesta weer
‘k Zal mij aan haar liefde warmen
Daar verlaat ik haar nooit meer

Concerto voor jou Natasha
Speel ik op ’t klavier van m’n hart
Zo ver nu ben jij Natasha
De eenzaamheid maakt me verward

Ik zie nog je ogen zo fel en zo puur
Ik smaak nog je kussen vol liefde en vuur

Concerto voor jou Natasha
Speel ik op ’t klavier van m’n hart

(la la la…)