Jo Erens - déks kóm ich nog trãk, al is 't nao jaore, lyrics

Your rating:

Es 't eesjte sjwerbelpaerke, boave ooze kop versjient,
is ein teike dat de wentjer mit gevreur en kauw verdwient.
En 't menke zuit 't nisjke van 't veurig jaar weer op,
in 't geit- of verkessjtelke of waal onger eine sjop.

Sjwerbelke, sjwerbelke, hoog in de loch,
es ig dich zeen, och, dan weit ig genog.
Zeen ig dich vleige, dan is toch in't zich,
de lente, de lente, woo ig mig op sjpich.
De lente, de lente, woo ig mig op sjpich.

Zeet ze om oos hoezer vleige, door oos sjtraote, kris en kras.
Om d'n tore doezend kere, eer zich ein ens effe ras.
Is 't zunke aan d'n hemel, geef zien lentesjtraolkes weir,
dan zèt zich 't sjwerbelwifke langzaam op 't niske neir.

Eder jaor dan kump de lente, en de sjwerbelkes zeen hie,
aangevlaoge oet 't Zuuje, in 't sjoonste jaorgetie.
Mit de sjwarbel kump de lente, in de lente oug de Mei.
En 't wifke van de sjwarbel lèk 't allereesjte ei.

Get this song at:

Copyrights:

Author: Thur Laudy

Composer: Jo Erens

Publisher: ?

Details:

Language: Dutch

Submitted by Suzanne at Sunday 28th of November 2004 00:00

Last updated by Walter at Wednesday 17th of February 2010 10:28

2 Comments found

Paula Bennink

Tuesday 21st of March 2023 10:34

Déks kóm ich nog trök, al is 't nao jaore, woo'ch sjpeelde, mien vrunj hauw en ouch bén gebaore. Woo mooder in 't Limburgs vertélselkes lous, die ich dan dernao nog éns opzegge mous. De taal die ze leerde, die gouf ze mich mit, en die me vanzelf dan ouch nooits mee vergit.

Refrein: Al is hie gein zee, gein duune, gei sjtrandj, toch hauwt ich van dich, mie Limburg, mie landj. Want woo ich ouch kóm of woo ich ouch woon, doe Limburg, mie Limburg, doe sjpins toch de kroon.

En zeen ich dien buim in ´t veurjaor wei´re bluije, es de haver, de terf en ´t kaore geit gruije, dien weije vol blömkes, zoo wied es me zut, dan is 't ei sjpreukske, waat Limburg ós böd. En zénge de veugel dan ouch nog hun wies, dan bés doe veur mich ein aardsparadies.

En tref ich ze weijer, die troew auw gezichte, woo'ch maonje derveur mich zoo op kén sjpichte, dan zuik ik de plaetsjkes, woo'ch vruiger haer gong, dao ónger dat bömke, woo't bénkske éns sjtóng, en kiek nao den hemel, zoo helder, zoo blauw. Mie leif Limburgs landj, dat vergaet ich neit gauw.

Anonymous

Tuesday 31st of March 2020 10:55

Helaas een foutje, de titel luidt: "Déks kóm ich nog trãk, al is 't nao jaore," maar de vermelde tekst is van "Sjwerbelke".