Eenzaam oudje langs de straat 
Dat voortdurend in haar eigen praat
Daar het oudje geen enkele vriend meer heeft

Eenzaam oudje, daar op een bank 
Oh, wat duurt de tijd oneindig lang
Voor zo’n oudje dat nu voor niemand leeft

Haar man is overleden
Haar jongen ver van huis
Ergens in de vreemde, waar dat weet ze niet zo juist
 Maar ieder jaar met kerstmis komt er een kaart
Die heeft ze allemaal in een doosje bewaard 

Eenzaam oudje dat droevig staart 
Maar is ’t leven nog een glimlach waard 
Voor een oudje met een eenzaam hart

Eenzaam oudje, in ’t zwart gekleed
Hier staat iemand die je niet vergeet
Eenzaam oudje, en wie voort met je leeft 

(Eenzaam oudje)