Ik lach, ik zing, ik proost, 
Zoek in de drank, m'n troost
Zij kent geen liefde's smart,
Vertrapte eens m'n hart
 
Ik schuw en ik walg van het leven,
En ik bedwelm m'n geest
'k wil niet meer denken, niet even,
Aan al wat is geweest…
Sinds zij mij wreed heeft verstoten,
Voer ik een zware strijd…
'k weet niet of ik lief heb, of haat voor altijd
'k wil m'n gedachten kwijt…
 
Die veel vervloekte drank, die breng ik nog m'n dank
Omdat ik daardoor dan, goddank niet denken kan
Ik schuw en ik walg van het leven, en ik bedwelm m'n geest
Ik wil niet meer denken, niet even, scheld me maar uit voor beest
'k weet dat 'n elk, me veracht hier, maar niemand voelt hoe ik lijd
'k haat de jenever, toch drink ik altijd
'k wil m'n gedachten kwijt…
 
Maar toen m'n moeder vroeg, m'n jongen schuw de kroeg
Toen heb ik haar oprecht, de waarheid maar gezegd
'k had eenmaal lief in dit leven, haar die me wreed bedroog

'k wil niet meer denken, niet even, hoe ze me steeds beloog
Als ik daaraan weer ging denken, deed ik een moord uit nijd
Dan, nam ik wraak  daarom drink ik altijd
'k wil m'n gedachten kwijt