Ik loop langs de Adriaan van Ostadelaan
En vraag me af: wat heeft die Adriaan gedaan?
Dat hij hier met zijn naam op een bord kwam te staan
In de Adriaan van Ostadelaan.

En dan komt het Jozef Israelplein
En ik vraag me af: wie zou die Israel zijn?
Dat hij zomaar hier in Holland een plein staat te zijn
En zou er ook in Israel een Jozef Hollandplein zijn?

Wie moet je zijn? Wat moet je doen?
Voor je naam op een straat, een plein of een plantsoen...
Hoe groot moet je zijn? Hoe dood moet je zijn
Voordat je naam op een straatnaambordje komt te staan.

En dan komt de Peerke Donderslaan.
En ik blijf verwonderd onder 't Peerke Dondersbordje staan.
Waarschijnlijk heeft die Donder nooit een flikker gedaan.
Je zou hem toch met zijn eigen bordje voor zijn Peerke Donder slaan.

Wie moet je zijn? Wat moet je doen?
Voor je naam op een straat, een plein of een plantsoen...
Hoe groot moet je zijn? Hoe dood moet je zijn
Voordat je naam op een straatnaambordje komt te staan.

En dan komt de monseigneur Bekkerslaan.
Nou ja zeg, nooit van gehoord, al heeft ie vast wel wat gedaan.

Die monseigneur die heeft er nou wel lang genoeg gestaan.
Het spijt me voor je Bekkers maar je bordje gaat eraan.

Ik klim omhoog in de lantaarnpaal
En fluit terwijl ik een streepje door de B heen haal.
Dan met een viltstift een J-tje en het werk is gedaan.
En hup daar hangt de monseigneur Jekkerslaan.

Zo moet je dat doen. Zo moet je zijn.
En daar hoef je geen beroemde dode schilder voor te zijn.
Geen Jean Paul Sartre geen Simone de Beauvoir.
Alleen je naam kunnen schrijven en genieten maar!

Ik loop door de monseigneur Jekkerslaan
En ik zie overal monseigneur Jekkers staan.
En ik roep midden op het monseigneur Jekkersplein:
Het is te gek om Harrie Jekkers te zijn!


(c) Harrie Jekkers