Het schijnt dat er rellen zijn geweest en demonstranten zijn belaagd,
dat er vredesactivisten met geweren zijn verjaagd.
Maar hoe had ik dat moeten weten?
Ik heb wel bij de buis gezeten,
maar geen woord over een rel of een gevecht.
Hennie Huisman heeft er niets over gezegd,
ik heb het later pas gehoord, hier in de straat.
Ik hoor alles altijd veel en veel te laat.

Het schijnt dat de hele Derde Wereld kampt met ziekte en tekort,
dat de armoe en de honger alsmaar griezeliger wordt.
Maar hoe had ik dat moeten weten?
Ik zat waarschijnlijk net te eten
of te kijken naar Ron Brandsteder z’n show.
Die gaf weer een halve supermarkt cadeau.
Nou, zodoende dus, afijn, zoals dat gaat:
ik hoor alles altijd veel en veel te laat.

Het schijnt dat er opstand is en oorlog en apartheid en terreur,
dat ze overal gereed staan met een stok achter de deur.
Maar hoe had ik dat moeten weten?
Het is of de zuilen soms vergeten
te berichten van die narigheid daarginds.
Laat ze dat nou maar eens uitbeelden bij Hints.
Hoe moet je anders weten hoe het ermee staat?
Ik hoor alles altijd veel en veel te laat.

Toch kreeg ik laatst opeens te horen dat er ook programma’s zijn
zonder glitter en sensatie, met ideeën, met een lijn.
Ik dacht meteen: ‘Dat moet ik weten!’
Bij, ik dacht ‘Kenmerk’ dat het heette,
was een film over een volk, een volk in nood,
maar die mensen waren allemaal al dood.
Kijk, dat moet mij nou weer gebeuren, inderdaad:
ik hoor alles altijd veel en veel te laat.