På jobben kom en telefon 

fra en beregnende kujon, 

som han elsket mer enn noen. 

Han hørte ikkje ordentlig, 

men han skjønte at det var forbi. 

«Familien hadde såpass mye å si» sa han. 



Og han forstår 

at han har full kontroll, 

og at han har elsket hon 

med forbehold. 



Han spør om han får treffe han en gang til. 

Han sier at no må han vere snill. 

Han vet han gjør som konen vil. 

Han hører ikkje lenger på. 

Han tenker på den gangen då 

de elsket under himmel blå. 



Og han forstår 

at det var hans begjær 

som flammet opp en sommer, 

og som slokner her.

 

Han sier febrilsk at han må gå. 

Han sitter taus. Han legger på, 

og alle tanker går i stå. 

Igår sa han at han va så fin; 

sånn kan et smil bli til et stygt grin, 

som håner deg når du tror at han e din. 



Men hoan forstår 

at dette kalles svik. 

Han tenker: 

Det e dumt å bare ringe slik ....