Het begon niet zo beangstigend in wezen
Hij was jong, een jaar of negen ongeveer
Toen hij merkte dat 'ie stapel was op lezen
Dus hij las, alleen: hij las voortdurend meer
Toen hij elf was, had hij nog gewoon genoeg aan
Een roman per dag, hij hield 't nog beschaafd
Maar wat later zou het minder rustig toegaan
En met achttien was 'ie duidelijk verslaafd

Boeken
Breng me boeken
Zonder boeken weet ik echt niet goed
Niet goed waar ik 't zoeken moet
Ach, breng me toch een overvloed
Aan boeken

Als hij wakker werd dan greep 'ie Van het Reve
(... Nee, die regel doen we even over...)

's Morgens greep 'ie naar een werk van Van het Reve
's Avonds las 'ie door tot ver na twalef uur
En het enige waarvoor 'ie nog kon leven
Was zijn dagelijkse shot literatuur
Hij verkocht zijn fiets, zijn kleren en zijn platen
Het was uitstel, op een zeker ogenblik
Liep hij bedelend en stelend langs de straten
Voor zijn onversneden ingenaaide kick

Boeken
Ik wil boeken
Ik wil boeken, ik wil coute que coute
Het boek dat uit de doeken doet
Waarom ik aldoor lezen moet
In boeken

Bleek en mager heeft 'ie zo een tijd gezworven
Blind op proza en belust op poezie
Maar tenslotte is 'ie haveloos gestorven
Aan een overdosis encyclopedie
In het leven kun je alles overdrijven
Hij is dood, ik zeg het toch met wat verdriet
Ik dacht: Zal ik eens een boek over hem schrijven?
Maar ik heb 't maar gelaten bij een lied
(Zoals je ziet)