Mijn schaduw



Ik heb mijn schaduw verloren
werd door het zonlicht verleid
ach, was ik noot geboren
ik ben mijn schaduw kwijt

als de kleine zonnebloem wendde ik steeds opnieuw mijn gelaat naar de zon
overtuigd dat ik niet zon kon
met de dolle zwarte daas zoemde ik omhoog naar het verblindende licht
het maakte me dronken, ontnam me het gezicht
eerst in de vallende schemering 
zag ik aan het schaduwenspel
dat ik alleen verder ging
zonder dubbelgaande gezel

Ik heb mijn schaduw verloren
werd door het zonlicht verleid
ach, was ik noot geboren
ik ben mijn schaduw kwijt

op dezelfde zool geschoeid dansten wij het duister en het licht door elkaar
onze jeugd in ieder gebaar
hoe vaak is het ons ontgaan wie nu de schim was en wie vlees en bloed
wie van ons beiden het vuur was, wie gloed
maar in die heledere zomerdag 
toen de zon boven ons stond
en ik niet naar mijn vriend omzag
verdween hij versmaad in de grond

Ik heb mijn schaduw verloren
werd door het zonlicht verleid
ach, was ik noot geboren
ik ben mijn schaduw kwijt

als een losgeslagen vlot drijf ik op de dagen mee met de tijd
schuw de zon die over me glijdt
langs de weg die Orfeus nam, ging ik op zoek naar de witte chrysant
ik ben in de onderwereld beland
en in dat wazige schimmenrijk 
waarde ik dagenlang rond
en werd steeds meer een schim gelijk 
tot mijn beeld in mijn schaduw verzwond





tekst en muziek : Hugo Raspoet