Ze zeggen dat België Frans is en rot,
en dat zij al zo lang door hun land zijn bedot.
Dat duurt nu al meer dan een eeuw,
dat zingen van die Vlaamse Leeuw
en die leuzen, betogingen, demagogie.
En nu eisen ze dat in een democratie
de meerderheid krijgt wat ze vraagt.

Hoe durven ze, de flaminganten?
Hoe durven ze ’t aan?
Ze zeggen dat België zoals het is
niet verder kan bestaan.

Ze zeggen: “Een koning, dat is ouderwets,
en het hof is een hoop ouwewijvengeklets..
We zijn eeuwen en eeuwen te laat.
Wij willen een moderne staat.”
Ze zeggen: “De prinsen die van ons geld leven:
verbrassen dat geld met nichten en neven
en spotten met onze taal.”

Hoe durven ze, de flaminganten?
Hoe durven ze ’t aan?
Ze zeggen dat België zoals het is
niet verder kan bestaan.

Ze zeggen: “De bisschoppen zijn uit de tijd
met hun middeleeuwse mentaliteit.
Als dat Gods herders zijn,
wat moet God zelf dan zijn?
De nonnen, pastoors, de diaken, de deken
bekommeren zich weinig om Vlaamse leken
en denken maar aan hun bank.”

Hoe durven ze, de flaminganten?
Hoe durven ze ’t aan?
Ze zeggen dat België zoals het is
niet verder kan bestaan.

Ze zeggen: “Leuven, een Vlaamse stad,
en we zijn het wachten al meer dan zat.”
Maar ze zingen een Engels lied,
een Nederlands vinden ze niet.
En ze stemmen nog altijd voor de partijen
die in België maar alles laten betijen
en o zo gematigd zijn.

Hoe durven ze, de flaminganten?
Hoe durven ze ’t aan?
Ze zeggen dat België zoals het is
niet verder kan bestaan.

Ze zeggen: “Brussel is door en door Frans”
maar ze spreken afschuwelijk Nederlands.
En zelfs een rijksgebied
verandert Brussel niet
Ze zouden beter aan Brussel verzaken
en van Antwerpen hun hoofdstad maken
en alles verhuizen naar daar.

Maar ze durven niet, de Flaminganten,
ze durven het niet aan.
Ze zeggen dat België zoals het is
niet verder kan bestaan.

Maar kom, het zal allemaal beter gaan
eens dat w’ op eigen benen staan.
Dat duurt nu al meer dan een eeuw
dat zingen van die leeuw.
En we durven wel blaffen maar bijten niet
en d'anderen zingen hun zelfde lied
en trekken het zich niet aan.

Want we durven wel, wij Flaminganten,
we durven betogen en slaan,
maar België blijft zoals het is
voorlopig nog bestaan.



Tekst en muziek: Hugo Raspoet