Het kwezelke



De meisjes die ik tot nu toe had ontmoet
vonden al wat ik zei en wat ik deed, goed
maar lestmael kwam een kwezelke en vond me sympathiek
en ik bedwong mijn ezelke en diende haar van repliek
in mijn ivoren toren waar ik me had verschanst
is ze gewoon naar binnen gedanst
wij zaten gezellig en praatten maar door
maar zij dacht aan de tijd die ze verloor

De jongens die ze tot nu toe had ontmoet
vonden al wat ze zei, wat ze deed, heel goed
ze had het erg pedant over de fabel van de mier
maar van de krekelpoëzie snapte ze geen zier
ze kende veel gedichten vanuit de "Zuid en Noord"
maar poëzie was voor haar zuiver woord
het leven was ernstig, zo werd haar verteld,
daarom verlies geen tijd, want tijd is geld

Mijn maten hebben ons een tijdlang ontmoet
en vonden wat we zeiden en deden, goed
en liep ik vroeger bij de minste zinspeling rood aan
nu laat ik ze al lachend om hun spelletje, begaan
ik bood haar de pracht van de lelies in het veld
en alle sprookjes die ooit zijn verteld
mijn dromen, mijn dagen, de liedjes die ik zing
maar zij verlangde slechts een gouden ring

Ik heb haar na een tijdje niet meer ontmoet
vond wat ze zei of deed al lang niet meer goed
mijn ezeltje dat haar gevolgd had waar ze stond of ging
liet zich toch niet de strop omdoen voor een banale ring
ze kon niet blijven dansen, het was tegen de moraal,
dus ging ze heel gehoorzaam aan de haal
ik hoef niet te zeggen hoe spijtig ik het vond...
mijn ezeltje loopt los, is weer gezond.






tekst en muziek : Hugo Raspoet