Gie en ik ip ons appartementje met zicht ip skulden, 
we tell’n de gaten in ’t dak. 
Bie nachte zien w’ sterren en a’ ’t regent ons pèren, 
en a’ ’t sneeuwt, bluft het ligg’n ip den trap. 
Gie en ik, w’ èn ons appartementj’ een bitje verwaarsloosd, 
maar we dragen goe’ zorg voe mekaar. 
Aan de lavabo de maandag, de woensdag in ’t bad 
en de zaterdag was je min haar. 
Ik werke te traag en te leeg 
en ik zaag a’ der al beterschap ip komst es, 
ton es ’t toch nog niet in zicht. 
Voor uw charmes, ocharm’, es d’ ambitie gezwicht.

Gie è gekookt, ik vin’ het lekker en gie staa’ vroeg ip, 
ik zette de wekker. 
De taken zin eerlijk verdeeld. 
Ik komme eerst en gie, 
gie komt zwanger of ’t èt toch dikwijls nie’ vele geskèld. 
‘t Es werk aan ons leven. 
’t Verled’n èt ’t begeven. 
Al es ’t maar voe ’t zicht, 
een renovatie dringt hem hier ip. 
De façad’ es beskadigd en de verv’ es ip.

Maar ’t gaa’ goe’ want voorlopig zin w’ voor alsan t’hope. 
’t Gaa voe stif veel geld moeten zin a’ ‘k u ooit verkope. 
Gie en ik kenn’n d’r eentwa van. 
Gie en ik, w’èn der verstand van. 
Maar ’t gaa’ goe’ want voorlopig zin w’ voor alsan t’hope. 
’t Gaa voe stif veel geld moeten zin a’ ‘k u ooit verkope.