Mijn onbedekte denken
Is mijn allerblootste zelf
Mijn hele ziel van de zolderkamer
Tot het diepste gewelf
Mijn grote godverdomme
Tot mijn zuiverste gebed
Mijn liefde naast mijn rotheid
Zonder mazen in het net
Op krukken van mijn mankement
Op vleugels van geluk
Van uiterste tot uiterste
En eeuwig van mijn stuk
De waanzin hamert in mijn hoofd
De woede in mijn hart
Mijn liefste heb ik steeds beloofd
Die twee houd ik apart
Dat is behoorlijk vechten
Dat kost moeite, dat kost pijn
Het onbedekte denken
Mijn god, het kan van alles zijn

Mijn onbedekte denken
Zoekt geen aangeharkt fatsoen
Het knipoogt naar de hoeren
Maar durft verder niks te doen
Het loopt het allerliefste
Toch volledig uit de pas
Want in de diepste lagen
Van mijn innerlijk moeras
Daar borrelt de opstandigheid
Daar zit nog de rebel
Die met zijn oude woede
Los kan branden als de hel
Een godvergeten wereld
Waarin ik mijn weg niet weet
Vol liefde voor het leven
Sta ik in mijn blote reet
Ik weet hoe mijn gevoelens
Spiernaakt in het leven staan
En ieder ander weet het
Want ze kijken me zo aan

Mijn onbedekte denken
Loopt nooit in driedelig grijs
Blijft zoeken naar de waarde
En betaalt altijd de prijs
Mijn onbedekte denken
Is vaak op zijn bek gegaan
Mijn allerblootste ik
Het blijft de kern van mijn bestaan
Wanneer mijn hoofd zich bloot voelt
Dan draag ik wel een hoed
Maar voelt het bloot van binnen
Weet ik niet wat ik moet


Maar voelt het bloot van binnen
Weet ik niet wat ik moet