Herman Van Veen
Herman Van Veen - Het eerste meisje lyrics
Your rating:
Wanneer de winter zich weer meldt en stilte de natuur beving, is het of iets daarin vertelt van de eerste lieveling. Ik zie ons door de straten gaan, bekoord en blij en aangedaan. Ik heb toen veel geschreven: gedichten vol weemoedigheid over die heldere wintertijd in de lente van ons leven. Ik heb je moeder opgezocht, die ik al die Jaren nooit meer sprak, heb de portretten langs gezocht: 't was vreemd, maar Jij ontbrak. Zij was nog een vitale vrouw en ze vertelde over jou al wat ik wilde weten. Alleen, dat jij gestorven was, dat hoorde ik die avond pas. Moeder was het vergeten. Tijd is er in de hemel niet, dus niets wat was is daar vergaan: misschien dat jij dat straatje ziet waar wij nog altijd staan. Wij zijn heel jong, wij zijn een paar, want net nog hebben wij elkaar de eerste kus gegeven, zo vroom en stil en toegewijd daar in die heldere wintertijd in de lente van ons leven.