Het zijn steeds die late uren
Die nog het langste duren
Ik sta voor het raam te turen
Tussen twee hete vuren
Want hoe is een leven zonder jou
Misschien is het eenzaam, kil en grauw
Het antwoord dat vind je niet zo gauw

En zo word het steeds maar later
Ik was nooit een goeie prater
We speelden te lang theater
Zo werden we vuur en water
Het leven dat is soms als de wind
Die alles meesleept wat die vind
Omdat die alleen zichzelf bemind

Maar je word nooit vergeten
Ook word je niets verweten
De toekomst is afgemeten
Al wou je ze eerder weten
Want hoe is een leven zonder jou
Misschien is het eenzaam, kil en grauw
Het antwoord dat vind niet zo gauw

Maar je word nooit vergeten
Ook word je niets verweten
De toekomst is afgemeten
Al wou je ze eerder weten
Want hoe is een leven zonder jou
Misschien is het eenzaam, kil en grauw
Het antwoord dat vind niet zo gauw